Zasadniczo kontrakty forward i futures to umowy umożliwiające handlowcom, inwestorom i producentom towarów spekulacje na temat przyszłych cen aktywów. Kontrakty te mogą działać jako zobowiązanie między dwiema stronami do handlu instrumentem w przyszłym terminie (data wygaśnięcia) po cenie uzgodnionej podczas tworzenia kontraktu.
Bazowym instrumentem finansowym kontraktu forward lub futures może być dowolny składnik aktywów, taki jak kapitał własny, towary, waluty, płatności odsetkowe, a nawet obligacje.
Jednak w przeciwieństwie do kontraktów forward, kontrakty futures są kontraktami standardowymi (jako umowy prawne) z punktu widzenia kontraktu i są przedmiotem obrotu w określonym miejscu (platforma handlu kontraktami futures). Dlatego też kontrakty futures podlegają określonemu zestawowi zasad, który może obejmować na przykład wielkość kontraktu i dzienne stopy procentowe. W wielu przypadkach kontrakty terminowe realizowane są z gwarancją izby rozliczeniowej, co pozwala stronom na zawieranie transakcji przy niższym ryzyku kontrahenta.
Chociaż prymitywne formy rynków terminowych ukształtowały się w Europie w XVII wieku, uważa się, że Dojima Rice Club (Japonia) była pierwszą założoną giełdą kontraktów terminowych. Na początku XVIII wieku w Japonii większość płatności dokonywano w ryżu, dlatego zaczęto wykorzystywać kontrakty terminowe w celu zabezpieczenia się przed ryzykiem niestabilnych cen ryżu.
Wraz z pojawieniem się elektronicznych systemów transakcyjnych kontrakty futures i szereg przypadków ich użycia stały się powszechne w całej branży finansowej.
Funkcje kontraktów futures
Kontrakty futures w kontekście branży finansowej zazwyczaj pełnią niektóre z następujących funkcji:
Zabezpieczanie i zarządzanie ryzykiem: Kontrakty futures można wykorzystać w celu ograniczenia niektórych ryzyk. Na przykład rolnicy mogą sprzedawać kontrakty futures na swoje produkty, aby mieć pewność, że będą w stanie sprzedawać swoje produkty po określonej cenie w przyszłości, pomimo niekorzystnych zdarzeń i wahań na rynku. Alternatywnie, japoński inwestor posiadający amerykańskie obligacje skarbowe mógłby zakupić kontrakt futures na jena-dolar równy kwocie kwartalnej płatności kuponu (stopy procentowej), blokując wartość kuponu w jenach na z góry określonej stopie procentowej, zabezpieczając w ten sposób swoje obligacje amerykańskie. ekspozycja na dolara.
Dźwignia: Kontrakty futures umożliwiają inwestorom ustalanie pozycji lewarowanych. Ponieważ kontrakt rozlicza się w momencie wygaśnięcia, inwestorzy mogą wykorzystywać dźwignię do budowania pozycji. Na przykład inwestor korzystający z dźwigni 3:1 może otworzyć pozycję o wartości do trzykrotności swojego salda konta handlowego.
Krótka ekspozycja: Kontrakty futures pozwalają inwestorom uzyskać krótką ekspozycję na aktywa. Inwestor decyduje się sprzedać kontrakt futures, nie będąc właścicielem instrumentu bazowego, co jest sytuacją często określaną jako „naga pozycja”.
Dywersyfikacja aktywów: inwestorzy zyskują ekspozycję na aktywa, którymi fizycznie trudno jest handlować. Koszty dostawy towarów takich jak ropa naftowa są często wysokie i wiążą się z wysokimi opłatami za przechowywanie, ale korzystając z kontraktów futures, inwestorzy i handlowcy mogą spekulować na szerszym zakresie klas aktywów bez konieczności fizycznego handlu nimi.
Odkrywanie cen: Rynki kontraktów terminowych to punkt kompleksowej obsługi kupujących i sprzedających (tj. miejsce spotkań podaży i popytu), w którym można handlować wieloma klasami aktywów, takimi jak towary. Na przykład cena ropy może być ustalana na podstawie popytu w czasie rzeczywistym na rynku kontraktów terminowych, a nie lokalnych interakcji na stacji benzynowej.
Mechanizm rozliczeniowy
Datą wygaśnięcia kontraktu futures jest ostatni dzień działalności handlowej dla tego konkretnego kontraktu. Po upływie terminu ważności handel zostaje zatrzymany, a kontrakt zostaje rozliczony. Istnieją dwa główne mechanizmy rozliczeń kontraktów futures:
Rozliczenie fizyczne: Wymiana aktywów bazowych po z góry określonej cenie pomiędzy dwiema stronami zawierającymi kontrakt. Strona zajmująca pozycję krótką (sprzedająca) ma obowiązek dostarczyć aktywo stronie zajmującej pozycję długą (kupującą).
Rozliczenie gotówkowe: Brak bezpośredniej transakcji na aktywach bazowych. Zamiast tego jedna strona płaci drugiej stronę kwotę odzwierciedlającą bieżącą wartość składnika aktywów. Kontrakt terminowy na ropę naftową jest typowym kontraktem terminowym rozliczanym w gotówce, w ramach którego następuje wymiana gotówki, a nie baryłek ropy, ponieważ w rzeczywistości handel tysiącami baryłek ropy jest dość skomplikowany.
Kontrakty futures rozliczane w środkach pieniężnych są wygodniejsze niż kontrakty rozliczane fizycznie, nawet w przypadku płynnych finansowych papierów wartościowych lub instrumentów o stałym dochodzie, w przypadku których własność może zostać przeniesiona dość szybko (przynajmniej w porównaniu z aktywami fizycznymi, takimi jak baryłki ropy), i dlatego są bardziej popularne.
Jednakże kontrakty futures rozliczane w środkach pieniężnych mogą prowadzić do manipulacji ceną instrumentu bazowego. Ten rodzaj manipulacji na rynku jest często określany jako „close fixing” – termin opisujący nietypową działalność handlową, która celowo zakłóca księgę zleceń, gdy kontrakt futures zbliża się do daty wygaśnięcia.
Strategie wyjścia dla kontraktów futures
Po zajęciu pozycji w kontrakcie futures inwestorzy zajmujący się kontraktami futures mogą wykonać trzy główne operacje:
Zamknięcie: odnosi się do aktu zamknięcia kontraktu futures poprzez utworzenie transakcji odwrotnej o tej samej wartości. Tak więc, jeśli inwestor ma krótką pozycję na 50 kontraktach futures, może otworzyć pozycję długą o tej samej wielkości, kompensując swoją początkową pozycję. Strategie kompensacyjne pozwalają inwestorom osiągać zyski lub ponosić straty do dnia rozliczenia.
Rolowanie: Rolowanie ma miejsce, gdy inwestor decyduje się otworzyć nową pozycję w kontrakcie futures po skompensowaniu swojej początkowej pozycji w kontrakcie, zasadniczo wydłużając datę wygaśnięcia. Na przykład, jeśli trader ma długą pozycję na 30 kontraktach futures wygasających w pierwszym tygodniu stycznia, ale chce przedłużyć tę pozycję o 6 miesięcy, może skompensować pozycję wyjściową i otworzyć nową pozycję o tej samej wielkości, ustalając datę wygaśnięcia dla pierwszy tydzień lipca.
Rozliczenie: Jeżeli inwestor kontraktów futures nie zamknie lub nie zroluje pozycji, kontrakt zostanie rozliczony w dniu wygaśnięcia. W tym momencie odpowiednia strona jest prawnie zobowiązana do sprzedaży aktywów (lub środków pieniężnych) w oparciu o swoją pozycję.
Wzorce cenowe kontraktów futures: Contango i zacofanie
Od momentu utworzenia kontraktu futures do jego rozliczenia cena rynkowa kontraktu będzie się zmieniać wraz ze zmianami siły nabywczej i sprzedażowej.
Związek między datą wygaśnięcia kontraktu futures a zmianami cen tworzy różne wzorce cen, często określane jako contango (1) i backwardation (3). Te wzorce cen są bezpośrednio powiązane z oczekiwaną ceną kasową składnika aktywów (2) w terminie zapadalności (4), jak pokazano na poniższym wykresie.
Contango (1): Stan rynkowy, w którym ceny kontraktów futures są wyższe niż oczekiwane przyszłe ceny kasowe.
Oczekiwana cena spot (2): Oczekiwana cena aktywów w momencie rozliczenia (data zapadalności). Należy pamiętać, że oczekiwana cena spot nie zawsze jest stała, tj. cena może się zmieniać wraz ze zmianą podaży i popytu na rynku.
Wstecz (3): Stan rynkowy, w którym ceny kontraktów futures są niższe niż oczekiwane przyszłe ceny kasowe.
Data wygaśnięcia (4): Ostatni dzień, w którym może nastąpić działalność handlowa na konkretnym kontrakcie futures przed rozliczeniem.
Chociaż warunki na rynku contango są zazwyczaj bardziej korzystne dla sprzedających (pozycje krótkie) niż dla kupujących (pozycje długie), rynki backwardation są generalnie bardziej korzystne dla kupujących.
Oczekuje się, że w miarę zbliżania się daty wygaśnięcia ceny kontraktów futures będą stopniowo zbliżać się do cen spot, aż do uzyskania tej samej wartości. Jeśli cena kontraktu futures nie pokrywa się z ceną spot w dniu wygaśnięcia, inwestorzy mogą skorzystać z możliwości arbitrażu, aby osiągnąć szybki zysk.
Kiedy pojawia się contango, kontrakt futures jest sprzedawany po cenie wyższej niż oczekiwana cena spot, zwykle dla większej wygody. Na przykład inwestorzy zajmujący się kontraktami futures mogą zdecydować się na zapłacenie premii za fizyczny towar, który zostanie dostarczony w przyszłości, dzięki czemu nie będą musieli martwić się o pokrycie kosztów, takich jak opłaty za przechowywanie i składki ubezpieczeniowe (klasycznym przykładem jest złoto). Ponadto firmy mogą zablokować swoje przyszłe wydatki na przewidywalnej wartości poprzez kontrakty futures, kupując towary niezbędne do świadczenia ich usług (np. producent chleba kupujący kontrakty futures na pszenicę).
Z drugiej strony rynek backwardacji ma miejsce, gdy kontrakty futures są notowane poniżej oczekiwanych cen spot. Spekulanci kupujący kontrakty futures mają nadzieję na zysk, jeśli ceny wzrosną zgodnie z oczekiwaniami. Na przykład, jeśli oczekiwana cena spot baryłki ropy w przyszłym roku wyniesie 45 dolarów, inwestor zajmujący się kontraktami futures może dziś kupić kontrakt na baryłkę ropy za 30 dolarów za baryłkę.
Podsumować
Jako ustandaryzowany kontrakt forward, kontrakty futures są jednym z najczęściej używanych instrumentów w branży finansowej, są wszechstronne i odpowiednie do szerokiego zakresu przypadków użycia. Zanim jednak zainwestujesz pieniądze, koniecznie dowiedz się więcej o podstawowej mechanice kontraktów futures i ich specyficznych rynkach.
Chociaż „zablokowanie” przyszłych cen aktywów może być przydatne w niektórych sytuacjach, nie zawsze jest bezpieczne, szczególnie w przypadku handlu kontraktami z marżą. Dlatego często wymagane są strategie zarządzania ryzykiem, aby złagodzić nieuniknione ryzyko związane z handlem kontraktami futures. Niektórzy spekulanci wykorzystują również wskaźniki analizy technicznej oraz metody analizy fundamentalnej, aby zrozumieć zachowanie cen na rynku kontraktów futures.